Ile elektronów walencyjnych ma hel?

Hel jest drugim pierwiastkiem w układzie okresowym pierwiastków i pierwszym pierwiastkiem grupy 18. Hel jest reprezentowany przez symbol „On”. Hel nie bierze udziału w reakcjach chemicznych ani tworzeniu wiązań. Ze względu na wysoką energię wiązania jądrowego helu-4 (na nukleon) w porównaniu z trzema kolejnymi pierwiastkami po helu, jego liczebność jest zbliżona do tej w Słońcu i Jowiszu. Jest to również wynik syntezy jądrowej i rozpadu promieniotwórczego.

Hel nie może zestalić się przy wystarczającym ochłodzeniu. Aby przekształcić go w postać stałą, należy zastosować ciśnienie 25 atmosfer w 1 K (-272°C lub -458°F). Większość helu we wszechświecie to hel-4. Powstało to podczas Wielkiego Wybuchu. Fuzja jądrowa wodoru w gwieździe wytwarza duże ilości nowego helu.

Używa

Wielki Zderzacz Hadronów (LHC) i magnesy nadprzewodzące stosowane w skanerach MRI, spektrometrach NMR, wykorzystują hel jako medium chłodzące. Może być również używany do chłodzenia instrumentów satelitarnych oraz do chłodzenia ciekłego tlenu i wodoru używanych w silnikach statku kosmicznego Apollo.

Hel, ze względu na swoją niską gęstość, jest często używany do napełniania balonów dekoracyjnych, balonów pogodowych i sterowców. Wodór był kiedyś używany do napełniania balonów, ale teraz jest niebezpiecznie reaktywny. Hel jest bardzo obojętny i niereaktywny. Służy do zapewnienia obojętnego środowiska ochronnego do produkcji światłowodów, półprzewodników i spawania łukowego. Służy również do wykrywania nieszczelności w samochodowych układach klimatyzacji.

Hel może być używany do nadmuchiwania toreb samochodowych po uderzeniu, ponieważ szybko się rozprasza. Nurkowie głębinowi pracujący w warunkach ciśnieniowych i inni pracownicy pod presją mają zapewnioną sztuczną atmosferę zawierającą 80% helu i 20% tlenu. Do skanowania kodów kreskowych w kasach supermarketów można użyć laserów helowo-neonowych. Mikroskop helowo-jonowy, który zapewnia lepszą rozdzielczość obrazu niż skaningowy mikroskop elektronowy, to kolejne nowe zastosowanie helu.

Skutki zdrowotne helu

Skutki narażenia: Substancja może być wdychana do organizmu. Wdychanie: Bardzo wysoki głos. Zawroty głowy. Szarzyzna. bół głowy. Uduszenie. Odmrożenia: Kontakt skóry z płynem może spowodować odmrożenia. Oczy: Kontakt z cieczą może spowodować odmrożenia. Ryzyko inhalacji: Ten gaz może spowodować uduszenie, jeśli nie ma zabezpieczenia. Przed wejściem na teren sprawdź zawartość tlenu.
W standardowych warunkach obojętny hel jest nietoksyczny i nie pełni żadnej funkcji biologicznej. można znaleźć w śladowych ilościach w naukach humanistycznych.

Historia

Hel to drugi najczęstszy pierwiastek we wszechświecie. Został odkryty na Słońcu, zanim został odkryty na Ziemi. Sir Norman Lockyer, angielski astronom, zauważył, że linia o długości fali 587,49 nanometrów nie mogła zostać wytworzona przez Uważano, że ta tajemnicza żółta emisja została spowodowana przez nowy pierwiastek w słońcu. Lockyer nadał temu nieznanemu pierwiastkowi nazwę hel.

W 1895 roku zakończyło się polowanie na hel na Ziemi. Sir William Ramsay, szkocki naukowiec, przeprowadził eksperyment z użyciem klewitu, minerału zawierającego uran. Klewit został wystawiony na działanie kwaśnych minerałów i zebrano produkty gazowe. Lockyer i Sir William Crookes otrzymali następnie próbkę gazów. Udało im się zidentyfikować zawarty w nim hel. Nils Langlet, szwedzki chemik, i Per Theodor Cleve byli w stanie niezależnie znaleźć hel w clevite mniej więcej w tym samym czasie co Ramsay.

Rola biologiczna

Nie wiadomo, czy hel ma jakąkolwiek funkcję biologiczną. Nie jest toksyczny.

Pozycja helu w układzie okresowym

Właściwości gazu helowego

Bezbarwne, bezuporządkowane, jednoatomowe gazy szlachetne, hel (liczby atomowe = 2) oraz konfiguracja elektroniczna z zamkniętą powłoką mają bardzo niską temperaturę wrzenia i temperatury topnienia. Polaryzacja elektryczna wzrasta wraz ze wzrostem liczby atomowej (He do Xe) z powodu słabych sił Van der Waalsa i Londona między cząsteczkami gazów szlachetnych. Dzieje się tak, ponieważ temperatura wrzenia, temperatura topnienia, entalpia parowania i rozpuszczalność wody rosną wraz ze wzrostem liczby atomowej.

Naturalna obfitość

Hel jest drugim pod względem ilości po wodorze. Można go znaleźć we wszystkich gwiazdach. Powstał z rozpadu cząstek alfa w pierwiastkach radioaktywnych na Ziemi. Atmosfera zawiera około 5 części na milion helu. Ta dynamiczna równowaga jest spowodowana przez hel o niskiej gęstości stale uciekający w przestrzeń kosmiczną.

Pobieranie helu z powietrza nie jest ekonomicznie opłacalne. Głównym źródłem helu jest gaz ziemny, który może zawierać nawet 7%.

Jakie są elektrony walencyjne w helu (He)?

Elektron walencyjny to liczba elektronów znajdujących się w końcowej powłoce helu. Całkowita liczba elektronów znalezionych w ostatniej powłoce elementu po wywołaniu konfiguracji elektronowej. Ostatnia powłoka pierwiastka zawiera elektrony walencyjne. Orbital wewnętrzny może zawierać elektrony walencyjne z pierwiastków przejściowych.

Konfiguracja elektronowa helu pokazuje, że w jego ostatniej powłoce (orbicie) znajdują się dwa elektrony. Elektrony walencyjne w helu mają zatem dwa. Na tej stronie znajduje się artykuł, który wyjaśnia konfigurację elektronową helu (He). Możesz to przeczytać, jeśli jesteś zainteresowany.

Jaką liczbę elektronów, protonów i neutronów zawiera atom helu (He)?

Jądro znajduje się w środku atomu. Jądro jest domem dla protonów i neutronów. Liczba atomowa helu (He) wynosi 2. Liczba protonów nazywana jest liczbą atomową. Oznacza to, że w helu znajdują się dwa protony. Jądro zawiera powłokę elektronową równą protonom. Oznacza to, że atom helu może mieć w sumie dwa elektrony.

Różnica między liczbą atomów a liczbą mas atomowych określa liczbę neutronów w elemencie. Oznacza to, że liczba neutronów (n) = masa atomowa (A) + liczba atomowa (Z).

Wiemy, że liczby atomowe helu wynoszą 2 i 4. Neutron (n) = 4 – 2 = 2. Liczba neutronów znajdujących się w helu (He) wynosi zatem 2.

Walencja to zdolność atomu pierwiastka chemicznego do tworzenia pewnej liczby wiązań chemicznych z innymi atomami. Przyjmuje wartości od 1 do 8 i nie może być równe 0. Jest to określone przez liczbę elektronów atomu zużytych na tworzenie wiązań chemicznych z innym atomem. Walencja to prawdziwa wartość. Liczbowe wartości walencji są oznaczone cyframi rzymskimi (I,II, III, IV, V, VI, VII, VIII).

Jak znaleźć liczbę neutronów walencyjnych w atomie helu?

Elektron walencyjny jest sumą wszystkich elektronów w ostatniej powłoce atomu (orbicie). Elektrony walencyjne można określić, znając liczbę elektronów w ostatniej powłoce elementu.

Po pierwsze, musisz wiedzieć o konfiguracji elektronowej pierwiastka, aby określić liczbę elektronów obecnych w powłoce. Ten artykuł zawiera podstawowe informacje na temat konfiguracji elektronów. Kliknij tutaj, aby uzyskać więcej informacji o konfiguracji elektronów. Aby zdiagnozować elektrony helowo-walencyjne, jest kilka kroków.

Obliczanie liczby elektronów w helu (He)

Po pierwsze, musisz znać liczbę elektronów w atomie helu. Odbywa się to poprzez znajomość liczby atomowej pierwiastków helu. Liczba protonów zawartych w liczbie atomowej pierwiastka jest jego liczbą atomową.

Ten atom zawiera również elektrony równe protonom. Z układu okresowego pierwiastków wynika, że ​​hel ma liczbę atomową dwa. Oznacza to, że w atomie helu znajdują się dwa elektrony.

Terminy „ stopień utlenienia ” i „ wartościowość ” mogą nie być takie same, ale liczbowo są prawie identyczne. Warunkowy ładunek atomu atomu nazywany jest stanem utlenienia. Może być pozytywny lub negatywny. Walencja odnosi się do zdolności atomu do tworzenia wiązań. Nie może mieć wartości ujemnej.

Będziesz musiał przeprowadzić konfigurację elektronową helu (He)

Ważnym krokiem 2 jest. Ten krok obejmuje ułożenie elektronów w helu. Do istnienia atomów helu potrzebne są dwa elektrony. Te dwa elektrony są w stanie wejść do pierwszej powłoki. Konfiguracja elektronowa dla helu przez promieniowanie suborbitalne to 1s ² .

Oblicz całkowitą liczbę elektronów i wyznacz powłokę walencyjną

Trzecim krokiem jest określenie liczby elektronów pozostających w powłoce. Wiemy już, że na ostatniej orbicie znajdują się dwa elektrony. Konfiguracja elektronowa pokazuje, że pierwsza powłoka helowa jest orbitą i są w sumie dwa elektrony. Elektrony walencyjne w helu mają zatem dwa.

1.  Wartościowość jest liczbową charakterystyką zdolności atomów danego pierwiastka do wiązania się z innymi atomami.
2. Wartościowość wodoru jest stała i równa jedności.
3. Wartościowość tlenu jest również stała i równa dwóm.
4. Wartościowość większości pozostałych elementów nie jest stała. Można to określić za pomocą wzorów ich związków binarnych z wodorem lub tlenem.

Dlaczego hel jest uważany za gaz obojętny?

Gazy obojętne to pierwiastki należące do grupy 18 układu okresowego. Gazami obojętnymi Grupy 18 są neon (Ne), hel(He), argon(Ar), krypton (Kr), ksenon[Xe] i radon(Rn). Jak wiemy, pierwiastkiem tworzącym grupę 18 jest hel (He). Konfiguracja elektronowa helu pokazuje, że orbita na jego końcu jest pełna elektronów. Ponieważ orbita na końcu helu zawiera elektrony, hel nie chce dzielić ani wymieniać żadnych elektronów.

Hel nie tworzy związków, ponieważ nie dzieli elektronów. Nie biorą udziału w wiązaniach chemicznych ani reakcjach chemicznych. Są one znane jako elementy obojętne. W normalnych temperaturach pierwiastki obojętne przyjmują postać gazów. Gazy obojętne są używane do opisu pierwiastków obojętnych.

Dlaczego hel powinien być umieszczony w grupie 18 układu okresowego pierwiastków?

Konfiguracja elektronowa helu wskazuje, że na każdej orbicie atomu helu znajdują się dwa elektrony. Liczba elektronów na ostatniej orbicie elementu jest równa liczbie elementów w elemencie.

Grupa helu jest więc dwie, ale hel można uznać za pierwiastek obojętny. Wszystkie pierwiastki obojętne znajdują się w grupie numer 18 układu okresowego. Dlatego hel znajduje się w grupie 18, zamiast w grupie-2.

Jaka jest wartościowość helu (He)?

Wartościowość to zdolność atomu pierwiastka do łączenia się z innym atomem w celu utworzenia związku. Hel jest pierwiastkiem obojętnym.

Wartościowość helu wynosi zatem zero.

10 faktów dotyczących helu

1. Liczba atomowa helu wynosi 2. Oznacza to, że każdy atom ma dwa protony. Pierwiastek z największą liczbą neutronów ma 2
2. Hel jest drugim najbardziej reaktywnym gazem szlachetnym. To prawdziwy gaz, który bardzo przypomina zachowanie idealnej benzyny.
3. Większość helu można wydobyć z gazu ziemnego. Hel jest używany w balonach imprezowych, do przechowywania i reakcji chemicznych oraz do chłodzenia magnesów nadprzewodzących w spektrometrach NMR.
4. Ze wszystkich pierwiastków hel ma najniższe temperatury topnienia i wrzenia. Może istnieć tylko jako gaz, chyba że podlega ekstremalnym warunkom. Aby stać się stałym, musi być pod ciśnieniem. Hel pod ciśnieniem zerowym bezwzględnym jest cieczą pod ciśnieniem normalnym.
5. W standardowych warunkach hel jest monoatomowy. Hel można znaleźć jako pojedynczy atom pierwiastka, czyli innymi słowy, jest jednoatomowy.
6. Hel to drugi najlżejszy pierwiastek. Wodór jest najlżejszym pierwiastkiem i ma najmniejszą gęstość. Wodór jest gazem dwuatomowym, który składa się z dwóch połączonych ze sobą atomów. Jednak jeden atom wodoru ma większą gęstość.
7. Hel jest obojętny, bezbarwny, bezwonny i bez smaku. Hel jest jednym z najmniej reaktywnych pierwiastków. W normalnych warunkach nie tworzy związków. Musiałby zostać poddany działaniu ciśnienia lub jonizacji, aby związać się z innym elementem.
8. Dźwięk strun głosowych osoby tymczasowo zmienia się podczas wdychania helu.
9. Hel jest drugim najliczniejszym pierwiastkiem, ale występuje rzadziej niż wodór. Pierwiastek jest nieodnawialny na Ziemi. Chociaż hel nie może tworzyć związków z innymi pierwiastkami, a wolny atom może uciec od grawitacji Ziemi, aby wypłynąć przez jej atmosferę, nie jest wystarczająco ciężki, aby wytworzyć jakiekolwiek inne pierwiastki.
10. Obserwacja żółtej linii widmowej wychodzącej ze Słońca dostarczyła dowodów na istnienie helu.

Bibliografia:

1. https://en.wikipedia.org/wiki/Hel
2. https://www.ciaaw.org/helium.htm
3. Auguste Comte, Cours de Philosophie Positive w Project Gutenberg
4. Helge Kragh, Element słoneczny: ponowne rozważenie wczesnej historii helu, 2009, Annals of Science, 66:2.